دست‌هایت روسری را از وسط تا می‌کند
این مثلث در مربــع سخت غوغـــا می‌کند
مثل یک منشور در برخورد با نور سفید
روسری، رویِ سرِ تو رنگ پیدا می‌کند
سبز، قرمز، سرمه‌ای، فرقی ندارد رنگ‌ها
صورت ِ تـــو روسری‌ها را چـه زیبا می‌کند!
می‌شود هر تار مو ؛ یک «شب» ؛ ولی یک روسری
ایــن همه شب را چطوری در دلش جا می‌کند؟
باد می‌ریزد بــه دورت حسرتِ تلـــخ مرا
باد روزی روسری را از سرت وا می‌کند.
نظرات شما عزیزان:
|